wstrzymajcie oddech

Zostało tylko kilka elektrycznych poprawek i remont u Najświętszych ukończony.

Zaraziłam się entuzjazmem, nawet jeśli nie pasuję idealnie do tych obłędnie atłasowych ścian.

Krajobraz rozścielonego legowiska prawdopodobnie umknie mi bezpowrotnie, ale nie zamierzam być ofiarą snującą się to tu, to tam. Zatoczę więc nierówną walkę na swój sposób i unosząc się na wysokość lamperii, stanę choćby okrakiem na wysokości zadania.

A jeśli ktoś ma wrażenie, że moje członki rozlazły się i zdechły, to i tak zamierzam zaciągnąć na miejsce swoją padlinę i wziąć się za poremontowe sprzątanie, bo Babcia Najświętsza gotowa sama odgruzowywać to wszystko.

Choć nadal jeszcze symuluję nierówny puls i z trudem trzymam łeb w ryzach, ja się nie skarżę, to zaokienna szarówa sprawuję swoją powinność.

Jak skończę i wreszcie padnę, to przyczołgam się do Was, a potem to już możemy sobie w geście solidarności poskamleć.
A jeśli znajdzie się ktoś do zdubbingowania mojego głosu, to nawet ryknę jak stara lwica.

Napinam więc skórę na udach. Do dzieła.